"Dwóch Papieży", recenzja filmu

Co nowego do obejrzenia na Netfliksie? Ano na przykład "Dwóch Papieży" z Anthonym Hopkins'em i Jonathanem Pryce'm w rolach głównych. Film, co od razu zaznaczę, ze wszech miar udany, kontynuujący świetną passę streamingowego giganta. Nawet, jeśli nie interesują Was za bardzo kwestie religii katolickiej, jej hierarchii, struktury, czy też polityki, wciąż spędzicie przed ekranem bardzo przyjemne sto dwadzieścia minut. Obraz koncentruje się na bezprecedensowym momencie przekazania najwyższego stanowiska w kościele katolickim, przez Benedykta XVI na Franciszka. Fernando Meirelles, reżyser, pokazuje nam obu głównych bohaterów w dość szczegółowy sposób: ich zalety, wady, przyzwyczajenia, a także przeszłość i poglądy na to, jak ma wyglądać katolicyzm w XXI wieku. 
Ocenę obu postaci pozostawię historykom, jako kinoman odebrałem ich z dużą dozą sympatii, empatii i zrozumienia. Ogromna w tym oczywiście zasługa panów Hopkinsa i Pryce'a: oklaski na stojąco i pokłony dla ich aktorskiego kunsztu! Obaj zasługują na miejsce w wyścigu po tegoroczne nagrody akademii za ten pokaz wirtuozerii, bezapelacyjnie. Tym bardziej, że "Dwóch Papieży" to film oparty w dziewięćdziesięciu procentach na dialogach pomiędzy tymi właśnie aktorami.
 Nuda, pomyslicie, ale nic bardziej mylnego! Seans minął mi nadspodziewanie szybko i, co jeszcze bardziej zaskakujące, świetnie się bawiłem. Warto bowiem dodać, że jak na dzieło traktujące o tak poważnych tematach, jest tu ogromna dawka (inteligentnego) humoru. Polecam gorąco!

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

"Anihilacja", recenzja filmu.

Image
Fani gatunku science fiction mają w ostatnich latach całkiem sporo powodów do radości. I nie mówię tu bynajmniej o filmach ze stajni Disney-Marvel, czyli kinie superbohaterskim oraz franczyzie Star Wars, ale o pełnokrwistej fantastyce naukowej, z oryginalnym pomysłem i wizją. Żeby nie być gołosłownym, przytoczę choćby takie tytuły jak Ex Machina, Arrival, Marsjanin, Interstellar czy niedawny, fenomenalny Blade Runner 2049. Także na poletku serialowym dzieje się sporo: Altered Carbon, Black Mirror czy choćby Stranger Things skutecznie przykuwają również do małego ekranu. W moim odczuciu wszystkie powyższe tytuły klasyfikują się pomiędzy bardzo dobrymi a wybitnymi, tak więc ilość szczęśliwie idzie tu w parze z jakością. Miło jest mi napisać, że najnowszy film Alexa Garlanda wpisuje się w ten trend, i to złotymi zgłoskami. Garland to świetny pisarz i scenarzysta (między innymi 28 dni później, Dredd, Ex Machina, Anihilacja oraz, ciekawostka, gra DmC Devil May Cry) a od pewneg
Read more

Batman: The Animated Series. Mój nietoperz 🦇

Image
    Jestem dużym fanem Batmana . Rozpocznę od takiego wyznania, żeby nie było wątpliwości co do punktu wyjścia tego tekstu. Nie jestem może jakimś maniakiem, nie mam posągu 1:1, całych półek komiksów ani kostiumu do cosplaya. Ale... Posiadam skórzaną kurtkę z logo nietoperza, trampki, t-shirty, parę gier wideo, no i kolekcję Batman: The Animated Series na Blu Rayu. Jedną ze swoich lekcji angielskiego przygotowałem wokół Batsy'ego. Oceńcie sami, jak głeboki jest mój fiś ;) W tekście, który właśnie czytacie, skupię się głównie na wspomnianym serialu animowanym, ale nadgryzę też nieco fenomen postaci Mrocznego Rycerza w ogóle. Zapraszam serdecznie do lektury! Nawet Batman czasem potrzebuje cappucino ;)     Globalny legendarny status człowieka nietoperza to sprawa niepodważalna i oczywista. To zdecydowanie najbardziej rozpoznawalny i popularny superbohater. Fani Avengersów, Spider-Mana i Marvela w ogóle, możecie płakać ile chcecie ale tak właśnie jest. Batman jest najbardz
Read more

"Birdman", czyli arcydzieło z Batmanem pięć lat po premierze. Recenzja filmu.

Image
Nieczęsto się zdarza, żeby filmowi udało się mnie zaskoczyć. Jeszcze rzadziej jest to niespodzianka pozytywna. Może jestem już na tyle zgorzkniały i zblazowany, że niegdysiejszy entuzjazm, jakim darzyłem X muzę po prostu we mnie umarł? Stałem się zbyt wybredny a standardy, których oczekuję są niemożliwe do spełnienia. Bo przecież jak często można dostać kolejne “Pulp Fiction” czy “Łowcę Androidów”, right? Może najadłem się przez swoje 37 lata na tyle dużo celuloidowej taśmy, że każdy kolejny obraz po kwadransie kwituję oschłym “nihil novi”? Po seansie “ Birdmana " Alejandro Gonzáleza Iñárritu mówię zdecydowanie: żadne z powyższych. Jednak można inaczej! Można zaskoczyć, zmiażdżyć, rzucić na kolana i pozostawić w tej niewygodnej pozycji aż do napisów końcowych. To po prostu filmy z reguły podążają wciąż utartymi ścieżkami i z uporem maniaka brną w schematy. “Birdman” jest w moim odczuciu dziełem wybitnym, ważnym, odważnym, godnym postawienia obok największych legend kina.
Read more